ESTOU CONTENTÍSIMO DE QUE
MARIÑA FORA FINALISTA NESTA
XI EDICIÓN DO RELATO CURTO
QUE CONVOCOU A FANPA.
PAULA CARBALLEIRA, NIN MÁIS NIN MENOS…
COMPARTO CON TODOS O TEU RELATO
“VIVIR NA
XUNQUEIRA” :
Cando eu era pequena leváronme ao meu fogar, que era
preto do parque infantil da Xunqueira.
Eu era moi guapa: tiña a pel bastante bronceada polo sol
e uns días levaba un vestido verde, outros un vestido verde con flores brancas
e outros o vestido verde con puntos laranxas, todos eles moi fermosos.
A maioría da xente que ía ao parque ignorábame, pensaba
que non podía falar e que non era divertida. Había algúns nenos como Cibrán,
André, Carol e Mariña que xogaban comigo cando ían ao parque. Que feliz me
sentía eu! Ata se lembraron do meu aniversario e preparáronme unha torta de
laranxa e déronme un agasallo: un vestido verde, amarelo e marrón.
Pensaredes que agora xa era todo era felicidade, non?
Pois estades equivocados. Un día viron uns homes gritando que me querían
acoller e coidar eles mesmos de min. Eu non sabía que facer, encantábame o meu
fogar agora que tiña amigos. E de súpeto apareceron os meus amigos defendéndome
e sumóuselles todo o pobo. Os homes déronse por vencidos e deixáronme quedar en
Ponte Sampaio o resto da miña vida. E con esas marcharon moi enfadados diante
da feliz xente do lugar.
E así foi a vida da laranxeira do parque da Xunqueira.
![]() |
Mariña na Biblioteca |
NORABOA, MARIÑA!!!